آدمها مثل صندوقچه اسرارند، تا وقتی كه حرف نزده اند ، نمی توانید چیزی از درونشان بفهمید.اما وقتی حرف بزنند شاید حدس بزنید كه چه جور آدمی اند؟
وقتی در جامعه ای قرار بگیرید كه ارزش های حقیقی آن در زندگی روزمره انعكاس می یابد ، بی درنگ همه آن ارزش های والایی كه به دنبال آن هستید به یادتان می افتد، تازه می فهمید كه چه چیز هایی باید در زندگی تان باشد و دور چه چیز هایی باید خط بكشید ... اما وقتی كه رنگ و لعاب كاذب، جامعه و مهمتر از آن عقیده حاكم بر جامعه ای را فرا بگیرد ، آنوقت است كه حالا خر بیار و باقالی بار كن...
حالا اگر این عقیده، بخشی از باور مذهبی شما باشد كه با رنگ سیاست چهره دیگری به خودش گرفته و خودش را محكم تر ازهر حقیقتی می داند ، باید هشیار بود ، اینجا دیگر سكوت معنی ندارد. سكوت یعنی مرگ عقیده و ایمانی كه زندگی فردی و متعلقات دنیوی هیچ ارزشی در برابر آن ندارند.
دوباره آمدیم تا جرقه ای باشیم در این فضای پر از نور و رنگ و لعاب.