"روز بسیار پرافتخار دانشجو را به محضر دانشجویان عزیز سراسر ایران، اساتید و فرهیختگان تبریك می گویم و خوشحالم در دانشگاهی 16 آذر امسال را حضور دارم كه جزو اولین مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در دولت یازدهم برای فعالیت مجدد این دانشگاه پرافتخار بودیم.

16 آذر سرآغاز نقطه عطف جنبش دانشجویی است. جنبش دانشجویی فراتر از بحث حزب و جناح و خط است. جنبش دانشجویی به معنای حضور همه دانشجویان در عرصه فرهنگ و سیاست است. در دهه 1330 حادثه 16 آذر درخشش خاصی داشت. شریعت رضوی، قندچی، بزرگ نیا، دانشجویان به خون خفته‌ای كه پرچم حركت دانشجویی را به اهتزاز درآوردند.

جنبش دانشجویی یك حركت به هم پیوسته است. این حركت هم برای استقلال است و ضد استعمار است. هم برای آزادی است و ضداستبداد است.

عده ای بودند و شاید هنوز هستند كه جنبش دانشجویی را باور نكردند و اگر هم می دیدند از سر نفرت روی برمی‌تابیدند. اما امروز روزگاری نیست كه كسی جنبش دانشجویی را منكر شود. گرچه برخی می خواهند جنبش دانشجویی را به فضای خاصی منحصر كنند. 

این جنبش ممكن است حوادثش شان نزولهایی داشته باشد، در دهه 40 حوادثی دارد با شرایط خودش، اما اساس جنبش دانشجویی یك حركت مستمر هست، وجود دارد و خواهد بود.

جنبش دانشجویی یعنی حركت دانشجویی در دورانی مشخص. حزب ممكن است امتداد داشته باشد. عده‌ای اعضای حزبی باشند و تا آخر عمر هم عضوش باشند. اما دانشجو بودن تا آخر عمر به مفهوم لغوی ادامه دارد اما به مفهوم عضویت در یك دانشگاه به عنوان كسی كه دانش را می‌آموزد دوره‌ای دارد. 4 سال 6 یا 8 سال و بیشتر و كمتر. و یكی از دلایل زنده بودن حركت دانشجویی، محدودیت همین دوران است. شما وقتی در دوران خاصی فعالیتی را شروع می‌كنید و می‌دانید پایانی دارد، قدر آن دوران را بهتر می دانید تا كسی كه وارد صحنه‌ای می شود كه بداند برایش پایانی نیست.

جنبش دانشجویی علاوه بر اینكه از لحاظ حضور افراد دوران مشخصی دارد، اما از لحاظ پیوستگی حركت، حركتی دائم است. همه دانشجویان همان خط و راه را دنبال كردند.  در نهضت اسلامی، همه جا دانشگاه جزو پیشتازان حركت بود. جزو والسابقون السابقون، اولئك المقربون بود. به گزارش تسنیم، روحانی افزود: از سال 42 در كنار روحانیت دانشگاه حضور داشت و فعال بود و همان زمانی كه بزرگانی از روحانیت به زندان رفتند، بزرگانی از دانشگاه مانند مهندس بازرگان هم به زندان رفتند. همان دورانی كه در حوزه های علمیه و مساجد و منابر حركت انقلابی توسط بزرگان روحانیت به رهبری امام ادامه یافت، در دانشگاه هم امسال طالقانی‌ها، شریعتی‌ها، مطهری‌ها، بهشتی‌ها، مفتح‌ها، به صحنه آمدند. سخن گفتند و در برابر استبداد و حامیان خارجی آنها، استعمار و مزدوران داخلی آنها ایستادگی كردند. مقاومت كردند. پس دانشجو و دانشگاه، پیشتاز بوده در نهضت اسلامی و انقلاب اسلامی و تثبیت انقلاب اسلامی.

و در دوران دفاع مقدس؛ آن همه اساتید، دانشجویانی كه به جبهه آمدند، در جبهه بودند، شهید شدند، جانباز شدند، آزاده و یا به عنوان ایثارگر خدمت كردند و جهاد كردند و برگشتند و امروز نیز بار مسئولیت را برای بخشی از اداره كشور یا جامعه برعهده دارند.

ما در شرایط خاصی امروز قرار گرفته‌ایم. در این شرایط خاص دانشجو نیز باید پیشتاز باشد. البته كه من قبول دارم دانشجو باید منتقد باشد. دانشجو باید دیده‌بان و ناظر باشد. دانشجو باید نظارت كند. اگر هم دانشجو را نگذاشتند  جایی انتقاد كند، لااقل نسبت به دولت انتقاد كند. بنابراین به این دلیل گفتم كه فعلا دیوار دولت از همه دیوارها كوتاه‌تر است و هركس به مناسبتی از گوجه فرنگی گرفته تا انرژی هسته‌ای نقدش را به دولت روا می دارد. البته دولت به انتقاد دلسوزانه و شرافتمندانه افتخار می‌كند. ما بدون نقد نمی‌توانیم پیشرفت كنیم. 

انتقاد و پذیرش و دانش و علم دو روی یك سكه هستند. هم پرسشگری نیاز داریم و هم نقد و پژوهش. گرچه دانشجو وظیفه اصلی‌اش دانش پژوهشی و دانش جویی است. علم و دانش را فراگرفتن. عالم و فرهیخته و نخبه شدن. اما این تنها وظیفه یك دانشجو نیست. دانشجو به دانشگاه نمی‌آید كه از لحاظ علم و دانش پله‌های پیشرفت را طی كند. او می‌خواهد از لحاظ فرهنگ، از لحاظ احساس مسئولیت، از لحاظ مشاركت اجتماعی، از لحاظ نقادی، نقادی قدرت، دانشجو در پی حكمرانی و تصرف میز قدرت نیست. در پی عالم شدن است. به گزارش تـــــسنیم، روحانی ادامه داد: دانشجو بهترین منتقد پرنشاط از دولت است. قدرت و حاكمیت نقد می خواهد. حاكمیت، قدرت و همه آنها كه صاحبان قدرت در جامعه هستند، باید به نقد افتخار كنند كه بالاتر از پیامبر كسی نداریم و او در میان اصحابش و یارانش نقد و اظهارنظر را آزاد گذاشته بود. و مولای ما امیرالمومنین نیز در دوران حكومتش از نقد نقادان استقبال می‌كرد. دولت به سهم خودش از نقد استقبال می كند و دانشجو علاوه بر مسئله دانش پژوهی و یادگیری علم و دانش و رسیدن به مرتبه كمال باید احساس مسئولیت كند. 

دانشجو باید بداند عضو این جامعه است؛ از محیط اجتماعی داخلی و خارجی تاثیرپذیر است و اتفاقا دانشگاه جایگاه و قدرتی است كه می تواند  تاثیرگذار در جامعه، در حكومت و در اداره كشور باشد. مگر می شود دانشجویی در دانشگاهی درس بخواند و فقط به فكر واحد باشد؟ واحدهایی كه گذرانده و واحدهایی كه باید بگذراند. مدركی كه باید بگیرد. می شود دانشجویی در دانشگاه باشد و نسبت به مسائل مهم جامعه‌اش بی‌تفاوت باشد؟ می شود دانشجوی كشور ما نسبت به آینده وضع آب در كشور، وضع محیط زیست در كشور، وضع انرژی در كشور، یا در بخش نرم‌افزاری، وضع فرهنگ در كشور، وضع آسیب های اجتماعی در كشور بی تفاوت باشد؟ مگر شدنی است؟

مگر می شود ما در یك جامعه ای زندگی كنیم و نسبت به مسائلی كه سرنوشت خودمان، خانواده‌مان، ملتمان، جامعه‌مان، منطقه‌مان را تحت تاثیر می‌گذارد بی تفاوت باشیم؟

نمی خواهم بگویم دانشگاه خانه احزاب است؛ حزب كار دیگری می كند. ممكن است عده ای از دانشجویان هم شاخه دانشجویی حزبی باشند كه آن بحث دیگری است اما اساساً دانشگاه و دانشجو در كلیت خودش دنبال كار حزبی نیست و دانشگاه خانه احزاب نیست. اما در عین حال دانشگاه جایی است كه دانشجوی ما باید بفهمد در جامعه چه می گذرد. باید صاحب نظر باشد. باید دارای انجمن‌های علمی و فرهنگی باشد. باید نسبت به مسائل داخلی و خارجی خودش بتواند به خوبی بفهمد و نقد كند و اظهارنظر كند. 

كار بزرگی در انقلاب اسلامی ما رخ داده است. هیچ كس نمی تواند بازگشت به گذشته بكند. در انقلاب اسلامی ما حاكمیت ملی به عنوان یك ارزش بزرگ انقلابی و ملی است. در انقلاب اسلامی ما مردمسالاری به عنوان یك اصل بزرگ و حقوق اساسی است. در  كشور ما صندوق رای به عنوان مبنای مشروعیت سیاسی و حقوقی است. ما نمی توانیم این حقوق اساسی را كنار بگذاریم. باید از این حقوق اساسی مان حراست كنیم. صیانت كنیم. نگهداریم. دیگر در دنیایی نیستیم كه بگوییم كاری به مردم نداریم. افكار عمومی به ما ارتباطی ندارد. قضاوت عمومی به ما ارتباط ندارد. اگر من میخواهم مسئولی را تعیین كنم، نسبت به دانشگاه، به نظر دانشگاه چه كار دارم؟ وزیری را برمی گزینم با صاحبان نفوذ هم سر و سری خواهم داشت و رای اعتمادی می گیرم و او هم بر مسند قدرت می نشیند. مبنای این دولت این چنین نیست.

مبنای ما از روز اول این بود كه در همه امور تخصصی با صاحبان آن امر در مشورت باشیم. من بسیار خوشحالم در این رفت و آمدها و رای اعتمادها یك نظرسنجی بسیار خوبی در دانشگاه ها صورت گرفت. و آن نظرسنجی تایید كرد راه دولت یازدهم در دانشگاه‌ها مورد تایید اساتید و دانشجویان است. به گزارش تسنیم، روحانی افزود: دولت نسبت به دانشگاه ها، خط و راهی كه داشته یكی است و از آن راه بازگشت نخواهد كرد. وزیر علوم جدید هم ادامه دهنده راه و مسیر عزیزان پیشین خود در دولت یازدهم خواهد بود. همان راهی كه بنا بود نیلی منفرد طی كند و نگذاشتند؛ بنا بود دكتر توفیقی ادامه دهد و نگذاشتند؛ دكتر فرجی دانا آمد و برعهده گرفت. ادامه راه برای دكتر فرجی دانا ممكن نشد. همان راه را دكتر نجفی ادامه داد. و همان راه را قرار بود دكتر نیلی احمدی ادامه دهد، و همان راه را قرار بود دكتر دانش آشتیانی ادامه دهد، و امروز دكتر فرهادی همان راه را ادامه خواهد داد.

راه ما و مسیر ما همانی است كه از روز اول به شما وعده دادیم. عهد ما با شما شكستنی نیست. ما برای حل معضلات داخلی و برای حل معضلات خارجی باید دست به دست هم بدهیم. اگر مسائلی در داخل كشور داریم، كی باید حل كند؟ كی باید اعلام نظر كند؟ البته در بخش اقتصاد اساتید دانشگاه چه از طریق بیان حضوری و چه از طریق نامه، ایمیل، در تورم و ركود و ... نظرات خود را به مسئولان و دولت اعلام كرده و میكنند كه از همه آنها تشكر می كنم. من دلم می خواهد دانشگاه ها بیش از آنچه تا امروز فعال بودند، برای حل  معضلات كشور فعال شوند. اعلام نظر كنند. نقد دلسوزانه داشته باشند. راه حل به ما ارائه كنند. البته من صبح در مجلس شورای اسلامی در نطق تقدیم بودجه سال 94 بر این نكته تاكید كردم كه وقتی پارسال بودجه را تقدیم می كردم در مجلس اعلام میكردم كه تورم ما به 35 درصد و در سال بعد به دنبال تورم 25 درصدی هستیم، برخی توسط نامه و یا حضوری آمدند و نقد كردند و گفتند چرا قول دادی، شدنی نیست. امكان ندارد بتوانیم در عرض چند ماه تورم را به 35 و سال بعد به 25 برسانیم. اما به همت كارشناسان و كمك مردم به خاطر اعتماد مردم به دولت كه بزرگترین سرمایه دولت است. برمبنای همین اعتماد انتظارات تورمی شكل می گیرد. خوشبختانه پارسال ما توانستیم به وعده‌مان وفا كنیم و به 35 و كمتر برسانیم و امسال الحمدلله همینجا از هدفی كه برای پایان سال اعلام كرده بودیم و گفته بودیم 25 درصد، به مراتب بیشتر جلو رفتیم و امروز تورم ما بین 17 و 18 درصد است.

كار دولت در بخش اقتصاد و سیاست خارجی و مسائل اجتماعی، درست است كه یكی از عزیزان از هوای تهران و كلانشهرها نقد كرد كه درست است و من همینجا به وزرای مربوطه می گویم كل نقدهای امروز و نطقها را بررسی كرده و نتیجه را به من  گزارش بدهید كه هرچه شدنی است انجام دهیم. 

ما در همه این زمینه ها قدمهای بلندی را برداشتیم با همت شما، با كمك شما. در سیاست خارجی هم همچنین. امروز جایگاه ایران در افكار عمومی دنیا و در میان سیاستمداران با چند سال پیش زمین تا آسمان متفاوت است. مردم سراسر جهان به فضای ایران و به امنیت ایران اعتماد كردند و شما می بینید كه هتل های ما كه در سال 91 همه خالی بود و 92 تا حدی رونق یافت در سال 93 هیچ هتل قابل ذكری در سراسر كشور و بخصوص در مناطق گردشگری نه در زمستان بلكه تا تابستان سال آینده پر شده اند. صدها و هزاران شركت امروز منتظر شرایط آینده هستند كه وارد ایران شوند و كشور را از لحاظ سرمایه گذاری تامین كنند. حالا اقلیتی البته داریم كه از این وضع خیلی خوشحال نیستند آنها هم انشاءالله از منافع زودگذرشان بگذرند. سیاست خارجی ما هرچه موفق باشد به نفع این مردم و كشور است و به نفع ثبات كشور. آنها كه امروز مسئولیت سیاست خارجی را بردوش دارند از رئیس دولت  گرفته تا وزیر امور خارجه و همه كارشناسان، افرادی انقلابی و چهره هایی هستند كه سوابقشان در انقلاب برخی از آنها مربوط به روزهای اول انقلاب است.

یك عده تازه به دوران رسیده كه البته ما به  آنها هم احترام می گذاریم، نمی خواهد اینقدر نسبت به آینده و ارزشهای انقلاب و ارزشهای اسلام دل‌نگران باشند. ما همه باید در ارزشها اجماع نظر پیدا كرده و نظر مشترك پیدا كنیم. امروز دنیا باور دارد كه مذاكرات ما یك مذاكرات جدی و منطقی و روبه جلو است. قبلا هم همینطور بوده ولی باور نمیكردند. امروز دنیا قبول دارد كه جمهوری اسلامی ایران مسلح به سلاح منطق و عقلانیت است. امروز همه قبول دارند كه جمهوری اسلامی ایران ضدخشونت و افراطی گری است و اگر نبود چطور اعلام جمهوری اسلامی ایران برای جهان عاری از خشونت و افراطی گری در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با اتفاق آرا و مخالفت فقط دو سه كشور مثل آمریكا و اسرائیل به تصویب جهانی می رسد؟

قولی كه به مردم در همه زمینه ها این دولت داده،‌ به قولش پایبند است و هركجا منافع و مصالح و امنیت ملی ما و حقوق ملت ما در پیش باشد و بدانیم راهی كه می رویم برای احقاق حقوق ملت و منافع ملی است، نه از انتقادی می ترسیم و نه از تخریبی و نه از فریاد و سرو صدایی باك داریم.

راهی كه ما گفته‌ایم ما همانیم و همان هستیم. منتهی برای آنكه بتوانیم به پیروزی و اهدافمان برسیم كه اهداف دانشگاه و دولت یكی است، اهداف جامعه و دانشگاه یكی است، نیاز به همفكری و همراهی داریم. باید دست به دست هم بدهیم و من خواهش می كنم از دولت نقد كنید و از دولت در جایی كه تشخیص می دهید راهش درست است حمایت كنید. بدون حمایت شما و بدون نقد شما ما نمیتوانیم به نقطه هدف و مقصد نهایی دست پیدا كنیم. 

یك بار دیگر روز پرافتخار دانشجو را به همه شما تبریك می گویم. از تلاش آقای دكتر هاشمی و آقای دكتر فرهادی برای ادامه راهی كه جزو مطالبات و خواست مردم است تشكر و سپاسگزاری و قدردانی می كنم. "