این گونه عملیات راهسازی  و صرف هزینه گزاف برای آسفالت کاری و بعدا مرمتهای مکرر آسفالت- که کمتر از سه ماه از عمر آسفالت کاری آن نگذشته است - حیف و میل بیت المال  و وجود مدیریت بی ثمر و البته ... را نشان می دهد. 

نکته بعدی :

 هر آدم عادی که آشنایی  چندانی با مسیر راه مغان- بیله سوار نداشته  باشد ، فقط با یک بار طی عرض و دیدن  شرایط اسفناک جاده متوجه می شود که مرمت و به سازی چه بخشی از این مسیر باید در اولویت داشته باشد.

چند کیلو متر اول جاده بعد از پلیس راه - تا روستای آرانچی را قطعا نمی توان راه نامید . شاید بهتر بود کنار جاده می نوشتند کوره راه!

حال باید از نابغه های راهسازی علت انتخاب این قسمت از مسیر را پرسید؟

و البته شنید و نقد کرد که چرا این قسمت از راه برای زیر سازی و آسفالت کاری انتخاب شد.

نکته بعدی 

جابه جایی های صورت گرفته در آسفالت است. یعنی آسفالتی  که قرار بوده  در آسفالت بین جاده شهری استفاده شود ، صرف آسفالت کاری معابر داخل شهر شده است !!