حاشیه های پشت پرده : سیاست اتخاذ راهبرد های اصولی برای دست یابی به یک هدف از پیش تعیین شده است.  عکس العمل های سیاسی  و تحرکات دیپلماسی را باید با توجه به   هدف سیاسی یک کشور نقد و تفسیر کرد. اگر این راهبرد ، دست یابی ملت به رفاه اجتماعی ، حفظ جایگاه  کشور  و منزلت ایرانی در بین جامع دیگر  بود ، قطعا کشورمان به نتایج بهتری دست می یابد. و اگر مثل  دولت هایی نظیر جناب آقای احمدی نژاد  که توان اداره کشور را نداشت ، به فکر نشتن در حیاط خلوت آمریکا و کر کری خواندن برای او باشیم ، به احتمال یقین باید خودمان را برای جنگ با آمریکا آماده کنیم.

واقع بینی شرایط مذاکره  حضم  این تعابیر را برای امثال کوچک زاده آسان خواهد کرد:

وقتی قرار است مذاکره ای بین یک یا چند نفر  به نمایندگی از n تعداد فرد صورت گیرد . در این صورت n تعداد آدم می توانند حرف هاو برداشت هایشان را از روند مذاکره  در اختیار نماینده شان قرار دهند تا او در جریان مذاکره آنها را مطرح کند . وقتی که مفاد مذاکره ، روند اجرا و سخنان رد و بدل شده بین طیف وسیعی از افراد بیان شود ، شانس یافتن جواب های موثرتر و کاراتر  برای مذاکره  بیشتر می شود. سیاست مخفی کاری  در مورد اهداف و اقدامات مخفیانه  صورت می گیرد. دکتر ظریف هم قطعا روند مذاکره را در این کشور به گوش مقامات عالی کشورمان  و چه بسا افراد دیگر قرار داده اند و نظرات دیگران را هم در این مذاکرات پرسیده و در مذاکرات مطرح ساخته اند.

بحث در مورد روند مذاکره  و تفاهمات لوزان یا هر تفاهم دیگر ی تنها نتیجه اقدامات شخص ظریف یا هیات  همراه ایشان نیست.علاوه بر رییس جمهوری ، شخص رهبری هم از این مذاکرات مطلع اند. و چند و چون ماجرا را می دانند. اگر ظریف نمی تواند مذاکره را به خوبی پیش ببرد ، اگر  توانایی انتقال نظرات برحق  مقامات عالی  به طرف های مذاکره را ندارد ، باید فرد دیگر ی جایگزین ایشان شود. اما من مطمئنم که ظریف بهترین گزینه برای این کار است . چون صرف نظر از هر نوع ویژگی که بخواهیم برای ظریف ترسیم کنیم ،ایشان با همه تدبیرشان  در این بین تنها نماینده  مقامات بلندپایه کشورمان در این مذاکره اند و مطمئنا سخنان و الفاظی که در این مذاکرات بر زبان می رانند  ، رای و سخن رییس جمهوری و رهبری است.

نتیجه مذاکره هر چه که باشد ، 100% مطابق میل هیچ کدام از طرفین نخواهد بود. همه افراد در مذاکره سخنان خود را چه از جانب خودشان یا به نمایندگی از مقامات کشورشان می زنند و دیگران هم می شنوند  ، اما ،هیچ یک از طرفین مذاکره  اجباری در پذیرش سخن طرف ندارند .طریف هم می تواند عین طرف مقابل کل سخنان آنهارا رد کند  و کتاب قطور  مذاکره را ببندد.

نکاتی که باید در نقد فرآیند مذاکره و نتایج احتمالی باید بررسی شوند عبارتند از :

*وضع موجود  

- تحریم های اعمال شده علیه کشورمان 

- شرایط دوام این موقعیت.

-نیاز یا عدم نیاز کشور به همراهی با جامعه جهانی

-

پذیرش مفاد موافقت نامه  هسته ای  و غیر هسته ای هم  مانند ادامه روند کنونی  و یا شرایط بدتر از آن آماده شدن برای جنگ و رو در رویی با کشور های قلدر  و ظالم جهان تبعات و نتایج مثبت و منفی خاص خود را دارد. 

بی گمان هیچ آدم عاقلی  به دشمن کولی نمی دهد. اما ...

همه چیز را نمی توان نوشت ، چون نمی دانم سطح فکر ی و برداشت کسی که این مطالب را می خواند چقدراست.

موضوعات مذاکره  و بحث در مورد آن نباید  نقل و نبات هر مجلس ، هر نانوایی  یا هر موعضه ای باشد. نباید نظر هر کسی را در باره مذاکره پرسید . پرسمان صدا وسیما از مردم در باره نتیجه این مذاکره  و نتیجه گیری در مورد آن از اساس اشتباه است. این مردم نیستند که درباره ی  حدود مذاکره و نتایج آن تصمیم گیری می کنند .کانون تصمیم گیری در جای دیگری است و نتیجه مذاکره هم تنها با یک آری یا نه افراد مشخص نمی شود. امثالی مثل دکتر ظریف و هیات همراه ایشان به نمایندگی از همین ملت  و البته حکومت  در مذاکرات شرکت  و  درباره ی  شرایط ایده آل آتی کشور مذاکره می کنند . این گونه نیست که من امروز به ظریف زنگ بزنم و از ایشان بخواهم که چون مذاکره مطابق میل من پیش نمی برد  بلند شود ، مذاکره را تمام و به ایران بر گردد. البته می توان این کار را کرد و لی  باید خودمان را برای رو در رویی احتمالی و قریب الوقوع آماده کنیم.

اشتباه نکن.

همه آدم هایی که از صلح حرف می زنند ، ادم های ترسویی نیستند که از گلوله و سرب داغ بترسند.

این هم منبعی که ثانیه هایی از مشاجره  به اشتراک گذاشته شده .