انتخاب مهمترین نقطه اوج گیری یا سقوط  افراد در طی زندگی فردی آنهاست.

آردینی اوخو

جرائمی که مشمول این قانون می‌شوند هم در ماده دوم طرح، این‌گونه تعریف شده‌اند:

1- توهین و افترا به رؤسای سه‌قوه، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، معاونان رئیس‌جمهور، وزرا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مجلس خبرگان و اعضای شورای نگهبان، به واسطه مسئولیت آنها.

2- توهین به رئیس یا نماینده سیاسی کشور خارجی که در قلمرو ایران وارد شده است با رعایت مفاد ماده 157 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات.

3- جرائم مندرج در بندهای (د) و (ه) ماده 16 قانون فعالیت احزاب، جمعیت‌ها، انجمن‌های سیاسی و صنفی و انجمن‌های اسلامی یا اقلیت‌های دینی شناخته‌شده، مصوب 1360.6.7

4- جرائم مقرر در قوانین انتخابات خبرگان رهبری، ریاست‌جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا به استثنای مجریان و ناظران انتخابات

5- نشر اکاذیب

جرم‌هایی که سیاسی محسوب نمی‌شوند

بر اساس ماده سوم این طرح، ارتکاب برخی از جرائم مشمول قانون جرم سیاسی نمی‌شوند. این جرائم در ماده 3، این‌گونه تبیین شده‌اند:

مباشرت، مشارکت، معاونت و شروع به جرائم زیر جرم سیاسی مصوب نمی‌شود:

1- جرائم مستوجب حدود، قصاص، دیات

2- سوءقصد به مقامات داخلی و خارجی

3- آدم‌ربایی، گروگان‌گیری و سلب غیرقانونی آزادی احزاب

4- بمب‌گذاری و تهدید به آن، هواپیماربایی و راهزنی دریایی

5- سرقت و غارت اموال بیت‌المال، ایجاد حریق و تخریب عمدی

6- حمل و نگهداری غیرقانونی، قاچاق و خرید‌و‌فروش سلاح، موادمخدر و روانگردان

7- رشاء و ارتشا، اختلاس، تصرف غیرقانونی در وجوه دولتی، پول‌شویی، اختفای اموال ناشی از جرم منظور

8- جاسوسی و افشای اسرار

9- تحریک مردم به تجزیه‌طلبی، جنگ و کشتار و درگیری

10- اختلال در داده‌ها یا سامانه‌های رایانه‌ای و مخابراتی به کار گرفته‌ شده برای ارائه خدمات ضروری عمومی یا حاکمیتی

11- کلیه جرائم علیه عفت و اخلاق عمومی اعم از جرائم ارتکابی به‌وسیله سامانه‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده یا غیر از آن

به جرائم سیاسی چگونه رسیدگی خواهد شد?

از نکات مهم این قانون، به رسمیت شناخته‌شدن جرائم سیاسی است؛ موضوعی که باعث می‌شود، پس از این متهمان سیاسی بر اساس اصل 168 قانون اساسی، در دادگاه‌هایی با حضور هیأت منصفه، محاکمه شوند. ماده 4، طرحی که دیروز در مجلس به تصویب رسید دراین‌باره می‌گوید: «نحوه رسیدگی به جرائم سیاسی و مقررات مربوط به هیأت منصفه مطابق قانون آیین دادرسی کیفری است».

درباره اینکه چه مرجعی تشخیص می‌دهد جرم فرد متهم، سیاسی است یا غیر‌سیاسی، ماده 5 این طرح این‌گونه مقرر کرده است: «تشخیص سیاسی‌بودن اتهام با دادسرا یا دادگاهی است که پرونده در آن مطرح است. متهم می‌تواند در هر مرحله از رسیدگی در دادسرا و تا پایان جلسه اول دادرسی در دادگاه نسبت به سیاسی‌بودن اتهام ایراد کند. مرجع رسیدگی‌کننده طی قراری در این مورد اظهارنظر می‌نماید. شیوه صدور و اعتراض به این قرار تابع مقررات آئین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری است».

امتیازات مشمولان جرم سیاسی

شاید بتوان یکی از مهم‌ترین بخش‌های مصوبه دیروز مجلس را امتیازاتی دانست که در صورت تصویب و تأیید نهایی، این قانون، افرادی را که جرم سیاسی دارند، از آنها بهره‌مند خواهند شد. بر اساس ماده 6 این طرح موارد زیر درباره متهمان و محکومان جرائم سیاسی اعمال می‌شود:

1- مجزا‌بودن محل نگهداری از مجرمان عادی، در مدت بازداشت و حبس

2- ممنوعیت پوشاندن لباس زندان در دوران بازداشت و حبس

3- ممنوعیت اجرای مقررات ناظر به تکرار جرم

4- غیرقابل استرداد بودن مجرمان سیاسی

5- ممنوعیت بازداشت و حبس به‌صورت انفرادی به‌جز در مواردی که مقام قضائی بیم تبانی بدهد و آن را برای تکمیل تحقیقات ضروری بداند، لکن در‌ هر‌ حال مدت آن نباید بیش از 15 روز باشد

6- حق ملاقات و مکاتبه با بستگان درجه اول در مدت حبس و حق دسترسی به کتب، نشریات، رادیو و تلویزیون در مدت حبس

آردینی اوخو

 بعضی از کلمات معنای ثابتی دارند  اما برخی از واژه ها  معنی شان قراردادی است . افراد   واژه ها  را بر اساس سلایق شخصی شان معنی  کننند.

آردینی اوخو

روزی امیر المومنین علی (ع) در پرسشی در باره اهمیت حکومت گفتند، اگر حکومت ایشان نتواند عدلی را برپا داشته ، مظلومی را به حقش برساند  به اندازه ی گیوه های کهنه ی حضرت ارزش ندارند.

آردینی اوخو

اگر به تاریخ گذشته موران در زمان شاهنشان ملعون واقع بینانه نگاه کنیم ،  متوجه می شویم که  موران در آن زمان  چه کمبودهایی داشته است  و اگر  وضعیت امروزی موران را بخواهیم با معیار ها  و استاندارد های امروزی مقایسه کنیم متوجه عمق عقب ماندگی موران می شویم:

موران در آن سالها :

- اربابانی داشته که رابطه ارباب رعیتی را فراتر از قانون می دانسته اند،ارباب ها مردم را به بیگاری مجبور می کردند ، هر مجلسی که ارباب ها وارد می شدند همه از جمله قاضی های دادگاه به احترامشان بلند می شدندو فرمایشات شان را عملی می کردند.

- وضعیت معیشتی مردم در آن زمان چندان رضایتبخش نبوده است ، هر چند مقایسه سطح رفاه زندگی آن زمان با سطح زندگی زمان فعلی  به دلیل پیشرفت های صورت گرفته در زمنیه های بهداشت ، ارتباطات و افزایش سطح رفاه  اشتباه است . اما مقایسه سطح زندگی در آنزمان با واقعیت های لول زندگی در آنزمان قابل مقایسه است. آیا مردمی که در این ناحیه زندگی می کردند سطح زدگیشان با مردمی با این موقعیت در شهرهایی غیر حاشیه نشین  قابل مقایسه بوده است ؟

- مردمان آنزمان مجبور بودند  برای امرار معاش و کسب حداقل های زندگی  خانواده شان را رها کرده و به فهلگی و کارگری در شهرهای شمالی روی بیاورند.
الان هم جوانان  هر خانواده ای که در آمد متوسطی داشته باشد و پارتی نداشته باشند باید برای امرار معاش به شغل کثیف پست فهلگی روی بیاورند. آنزمان هم کارگری را کاری شرافتمندانه می دانستند که بهتر از دزدی و کارهای خلاف می دانستند ، اما کسی کاری برای رفع این محرومیت نمی کرد ، این زمان همه بیشتر مردم کارگری را شغل آبروداری می دانند. اما تلاش های صورت گرفته !!!! تاثیر چندانی در وضع مردم ایجاد نکرده است به گونه ای که  این با ر نه جوانان که مردم با خانواده هایشان از منطقه خارج می شوندو کوچ می کنند و هیچ وقت  مگر برای دید و بازدید های عید بر نمی گردند. بیشتر مناطق خالی از سکنه شده است.

- راههای ارتباطی موران اینگونه نبود ، امروز به حمد الله وضع بهتر شده است اما این تغییر تکنولوژی  نباید باعث شود که راههای ارتباطی آنزمان با این زمان مقایسه شود. به جای ان می توان میزان وسایل نقلیه را با راههای شوسه  موجود در آنزمان و نسبت ماشین ها و راههای ایجاد شده و آسفالت شده در این زمان معاصر مقایسه کرد که کمبودها در زمان فعلی در مقایسه با آن نسبت بیشتر و پر رنگ تر است .

- آن زمان بیشتر روستاهای ما آب کافی برای آشامیدن نداشتند ، بعضی از خانواده ها آب های شربشان را با الاغ  از چشمه ها می اوردند.
الان از چشمه ها به روستا ها لوله کشی کرده اند ولی متاسفانه آب چشمه ها در 5 ماه گرم سال خشک می شود و یا آنقدر ها نیست که مایحتاج آب شرب  یعنی فقط آشامیدن مردم را تامین کند.الان ناموسان این مملکت  جلوی چشم همه آب هایشان را با الاغ می آورند.

- بحمدلله از لحاظ تلفن و موبایل و اینترنت  در وضعیت خوبی قرار داریم و این امر با زمان شاهنشاهی قابل مقایسه نیست : چون این وسایل هنوز اختراع نشده بودند.

-  آنزمان فقط  ارباب ها تریاک می کشیدند ولی حالا از لحاظ معتاد و تزریقی  کم کم به مقام های اول کشوری دست می یابیم ، چون شغل و منبع درآمدی برای آن مردم تعریف نشده است و جوانان ما برای جبران خود خوری های ناشی از بی هویتی به مواد مخدر روی می اورند. .

*
در این سالها نماینده های این مناطق که باید فریاد عدالتخواهی مردم را به کوش مردم می رساندند، آدم های کوتوله ای بوده اند که یک نکته را نفهمیده اندکه پیشرفت و آبادانی یک ناحیه در سایه آب نیست ، خیلی وقت است گذشته آنزمانی که می گفتند آب مایه آبادانی است ، امروزه و البته دیزور هم بودجه و پول مایه آبادانی بود ولی افسوس که نمایندگان ما در حد افراد عامی کوچه و خیابان بوده اند و عملکرد شعار هایشان قانع کننده افراد کوچه وخیابان بوده است.

مثلا همین موسوی اصل یا تیموری اصل ، فکر می کنید نتیجه ی این هشت سال نمایندگی اش چه بوده است ؟
در دوره گذشته که می گفت  بیمارستان ولایت فقیه و مقام دولتی را برای گشت و گذار ایشان آورده اند.
حتما این دفعه هم خواهد گفت که با بشار اسد ملاقات کرده است ؟؟



آردینی اوخو