پیدایش حجاب  به آغاز شكل گیری اندیشه در انسان بر می گردد.انسان های اولیه برای پوشاندن عورت خود از همدیگر از برگ ها ی درختان استفاده می كردند.بعدها لباس وسیله ای برای حفاظت آدم در برابر سرما و نیز زینت او به حساب آمد. غرب و كشورهای صنعتی در برخی از زمینه ها از جمله صنعت و البته برخی از جنبه های علوم انسانی  رشد خوبی داشته اند . اما رشد شان از نظر برخی از جنبه های فرهنگی از جمله حجاب و عفاف منفی بوده است. سیر تكامل فرهنگ در برخی از زمینه ها از جمله حجاب به صورت دورانی بوده ، یعنی انسان با غفلت از اندیشه های انسانی  به بی حجابی و عریان گرایی روی آورده است.
 در این میان وضعیت فرهنگ حجاب در كشور اسلامی ما  وخیم است. روند فعلی حجاب ناشی از  بخشنامه ای كردن آن  و نیز تبلیغ نادرست حجاب است. تبلیغ رنگ های سیاه و سفید  نتیجه اش همین بی حجابی است كه در خیابانها می بینید.
 این ضرب المثل را شنیده اید" موسلمانین ایكینجی آغلی." نه قدر باشیمیز داشا دیمه ییب ،بیزیم ایكینجی آغلیمیز  اولا بیلمز.

حجاب نشاندهنده باور و اندیشه ی  درونی انسان است.اگر پسر و دختران جوان ما  حجاب شان ، حجاب نبوده ،  و صورتی از فرهنگ غرب است. باید اندیشه آنها را بارور ساخت. اندیشه مختص به یك كلمه یا یك مبحث نیست . اندیشه   افكار و باورهای ما را نشان می دهد. ما در مورد مسایل طوری می اندیشیم كه مخالف عرف خودی  مان نباشد.
اگر بخشی از جامعه یك فرهنگ و منش و بخشی دیگر منشی دیگر را  تبلیغ كند ، نتیجه اش سردرگمی نسل میانی  و رواج هر چیزی غیر از این دو اندیشه می شود.
باور ها  به یك كلمه یا سطر محدود نیستند.
اگر جوان باور و اعتماد خود را به ما از دست بدهد، نتیجه اش همان می شود كه خودش را عقل كل بداند. یعنی سخن من حقیر را با آنكه می داند راست می گویم ، بنا بر اندیشه غلط و مصحلت گرایی كه تحویلش داده ام ، قبول نخواهد كرد.
آگاه باشیم ، فرهنگ ما  نتیجه افكار و اعمال ما  را نشان می دهد.